Freek de Jonge, Kees van Kooten, Wim de Bie e.v.a. – Een Gebaar voor Amnesty – Eerste helft
Op 16 en 17 mei 1983 is Freek de Jonge samen met Wim de Bie en Kees van Kooten de drijvende kracht achter twee theateravonden voor Amnesty International. Die krijgen de titel Een Gebaar. Aksie De Bevrijdende Lach.
Jaco Groot is directeur van De Harmonie, de uitgeverij die de boeken uitgeeft van zowel Van Kooten & De Bie als Freek de Jonge. Groots echtgenote werkt voor Amnesty International en zij maakt in Engeland benefietavonden mee waarop Rowan Atkinson, Eric Clapton, Monty Python, Pete Townsend en vele anderen gezamenlijk optreden voor dit goede doel. Dit onder de titel: The Secret Policeman’s Ball. Jaco Groot vraagt De Bie, De Jonge en Van Kooten of zij in Nederland zo’n avond willen organiseren. Een unieke combinatie: drie VPRO-coryfeeën en voor progressief Nederland tesamen de top van het Nederlandse amusement.
De Bie, De Jonge en Van Kooten voelen er wel voor. Kees van Kooten: ‘Al die Britse komieken beconcurreerden elkaar natuurlijk, maar tijdens The Secret Policeman’s Ball werkten ze met grote eensgezindheid. Zo moeten wij het ook doen, dachten wij.’ En dus benaderen zij iedereen die er op dat moment in hun ogen toe doet in ons kleurrijke theater-amusementsland: Adèle Bloemendaal, het Willem Breuker Kollektief, Herman Brood, Django Edwards, Paul Haenen, Jeroen Henneman, Kamagurka, het Kollektief Internationale Nieuwe Scène, Fay Lovsky, Mathilde Santing, Urbanus, Herman van Veen, Joop Visser, Het Werkteater, Floor van Zutphen en vele anderen. Iedereen werkt belangeloos mee.
Onder die anderen nieuwkomers als het duo De Duo’s, bestaande uit Arjan Ederveen en Kees Prins, en een verrassende naam als André Hazes. Die weet aanvankelijk niet zo goed raad met de uitnodiging voor zo’n ‘VPRO-feestje’ met niet bepaald zijn publiek. Maar als hij hoort dat ook Herman Brood heeft toegezegd, stelt hij voor met Brood een duet te zingen. Wim de Bie: ‘We moesten het amusement wat breder aanpakken. Even alle VPRO-leden in de zaal prikkelen. Ik heb zijn optreden onlangs op plaat teruggeluisterd en meen dat ook te horen in de zaal. Hazes moet opbouwen. Aan het eind is er enorme respons, maar in het begin vindt men het raar.’
Verrassend is ook dat Doe Maar de hele avond fungeert als het orkest, waarbij het bandje een beroep kan doen op Fay Lovsky, Mathilde Santing en Floor van Zutphen als backing vocals. Om niet het verkeerde publiek (van ‘gillende meisjes’) te trekken, worden Henny Vrienten cum suis niet vermeld op het affiche.
Wil je niets van Freek de Jonge missen? Abonneer je dan op het kanaal!